Kasım 2014

Bazı yerler her mevsim güzel ama hani bir de bir yere en çok yakışan mevsim vardır ya, işte sonbahar da Yedigöller için o mevsimlerden. Ekip olarak bizim zaten bildiğimiz ve çeşitli kereler gittiğimiz bir yerdi ama bir de annemler görsün istedim. Kaç kere gitmiş olursam olayım tekrar giderim Yedigöller’e. Başınızın üstündeki geniş yapraklı ağaçlarıyla, loş orman zeminiyle, kokusu, sessizliği ile sanki bu dünyaya ait bir yer değilmiş gibi.. İçimde çok farklı duygular uyandırıyor. Bir de hatıralarımız var tabi..

Neyse lafı uzatmayayım, annemler de görsün istedim çünkü yol üzeri olmadığından hususi vakit ayırarak gidilmesi gereken bir yer. “Bir müsait zamanda geçerken uğrarız” düşüncesiyle hiçbir zaman gidilmiyor ve ertelendikçe erteleniyor. Mevsim de tam olunca annem ve babamla üç kişilik bir ekip olarak gitmeye karar verdim. Şener’i aradım, o da müsaitmiş, sağolsun o da bize katılınca dört kişilik bir ekip olduk.

Yolun Mengen tarafı kesinlikle daha güzel. Hatta göllerden bile güzel yerleri var. Ama bilmeyenler, hazırlıklı olmayanlar, tek başına olanlar için tavsiye etmem. Çünkü telefon çekmiyor ve yollar karışık. Pek insan da göremezsiniz yol iz sormak için. Biz Bolu tarafından girip Mengen tarafından çıktık. Dönüşte karanlık çöktü. Bilmemize rağmen zaman zaman tereddüt ettiğimiz yollar oldu.

Sizi fotoğraflarla başbaşa bırakıyorum. Görüşmek üzere,

Annem..

Son Aramalar

dere yazıları, bolu hakkında yazılar, bolunun tarihi ve dogal guzellikleri vb neler